Programma woensdag 1 mei 2024

Informatie over de uitvoerende(n)

CV Hans Woudenberg

Als 10 jarig jongetje hoorde ik een klein meisje, iets ouder dan ik zelf, het Concertino van Breval in C-groot spelen. Wat waren dat voor magische akkoorden die ze aan haar cello ontlokte? Het was duidelijk, dit wonder instrument  zou het mijne worden.

Weken lang zoefde ik met de strijkstok over de C-snaar van mijn ½ cello. Voor wie het maar wilde horen liet ik deze heerlijke ‘snaar der snaren’ gonzen. De andere snaren liet ik liefst links liggen.

Later ontdekte ik de hemel van de a-snaar, de ontroering van de d-snaar en uiteindelijk de gloed van de G-snaar. Ik denk in die volgorde, maar het kan ook zijn dat zich het proces meer synchroon ontwikkelde. Ik weet het niet meer zo precies. Dat komt natuurlijk omdat ik meestentijds achter de cello zat te dromen. Wat een fijn, veilig plekje was dat daar. De resonerende cello tegen mijn borst, de muziek op de lessenaar voor me, en krabbelen maar tot het moment van wakker worden bij de dubbele streep.

Mijn leermeesters waren drie mannen. Te beginnen met Koos Jansen, die mij rustig de kans gaf om te dromen, waarvoor ik hem nog steeds dankbaar ben. Hij had zijn opleiding bij Carel van Leeuwen Boomkamp genoten, die mijn eerste leraar aan het Haags Conservatorium werd en die mij inspireerde door zijn soevereine omgang met muziek en zijn grote stijlbewustzijn. Zijn ster leerling was Anner Bijlsma, deze nam het stokje van zijn leermeester over en gaf mij gedurende zes sprankelende jaren, tot aan het z.g. solo-examen, les.

Natuurlijk ben ik nu gepensioneerd. Maar dat neemt niet weg dat ik nog altijd achter de cello wegdroom, zij het dat ik tijdens het dromen wat wakkerder ben dan toen ik nog een 10-jarig jongetje was.

Trouwens, voor wie het wil weten: ik was verbonden aan het Nederlands Ballet Orkest (3 jaar), het Residentie Orkest (2 jaar), het Haags Pianotrio (8 jaar), het Schönberg Ensemble + Asko|Schoenberg(45 jaar), het Schönberg Kwartet (13 jaar), Wendingen (10 jaar), het Doelen Kwartet (23 jaar).

En verder speelde ik overal-en-nergens. Vooral ook in barokorkesten.

Het gekste wat ik deed was twee jaar geleden, toen Iris ter Schiphorst een opera schreef waarin ik als cellist/acteur een hoofdrol kreeg. En hoe gek: ik voelde me als een vis in het water.

Mauricio Kagel liet mij tango dansen met mijn Panormo (dat is de bouwer van mijn in 1830 in Londen gebouwde cello).

Jan-Peter de Graaff schreef spontaan voor mijn afscheid van het Asko|Schoenberg, nu zeven jaar geleden, een cello concert met de titel ‘Rimpelingen’. Merci Jan-Peter, je liet me hard studeren en het was een mooie verrassing.

Daan Manneke heb ik pas twee jaar geleden leren kennen en hij is mij dierbaar geworden. Ik speel zijn stukken heel graag.

Bach is altijd dichtbij geweest en bovendien een uitstekende investering voor een gezond pensioen. Veel luister plezier. Hans Woudenberg (geb. 1952)

Dit programma is ook in PDF-formaat beschikbaar.